ලියන්නම් කවක්

- වස්සානයේ එක දවසක ⛈☔
පෙ.ව.12.13

පෙර අප අත් බැඳ ගිය සුපුරුදු
නැවතුමට...??
අහම්බෙන් මෙන් මම ගියෙමි ගෙවුණු සැඳෑවෙහි...?
අපි දැකපු අහපු මගතොට තවම
එහෙමම...?
වෙනස් වෙලා නෑ කිසිවක් ම ඔහු
තරමට...?

වැහි වතුරත් එක්ක මගෙ කදුළු මුහු වෙන්න...⛈️?
වැහි සීතලට හිතේ පාළුව ලෝකයට නොපෙනෙන්න...⛈️
වැහි සද්දෙට හිත කෑ ගහන හඩ කාටත් නෑහෙන්න...☔

වැස්ස!

නුඹට හැකි නම් මේ හිත තෙමාගෙන වැටෙන්න...⛈️⚡

මම,
චතූ
｡.｡.｡.｡☔
...☬❤️⃟⃟◍̸̸̸̸̣̣̣❀ ?

_______________
╰⛈⛈⛈_______________

මලට තනි නැත දැන්

මලට තනිකම දැනුනාට
පලිද බබරුන් තැන ගන්න
එකෙකු හට රොන් දෙන්න
බැරිව ලතවුනු මල තනිව
සුමුදු මොලකැටි පෙතිවල
කවදාක වනකම් ඉන්න
ඉඩදුන්නු කෙටි කාලය
විදිමි කදුලත තෙතමනය
මලේ පෙතිමත ජීවය දෙමින්
නැති උනාම තනිකම
නෑ තවත් ඉන් ඵල
ගැස්සුනු නටුව දුන් සලකුණු
දැන් ඉතින් ඉගිලී යන්න
සන් කිමද තේරුම් ගෙන
තව එකෙකුට රොන් දෙන්න
ඉඩදී ඉවතට ඉගිලෙන්න
හැර ඉඩක් නෑ තව ඉන්න...

~නවියා~

නුඹට,

නව වසරට තව බොහෝ කාලයක් ඉතිරිව නැත. ගෙවුණු අවුරුදු දා මතක තවමත් මා අසල රැඳී ඇත.

මෙදා නව වසරේදීත් එක් වරක් නුඹට ඇවිත් යන්න හැකි නම්...
නුඹ නේන බක් මහට කොවුලන් හඩාවිද...?
නුඹ නේන බක් මහට මල් පිපේවිද...?

✾ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬✾✾ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬✾➣✾ـٰٰٰٰٖٖٖٖٜ۬ـٰٰٰٖٖٖٜ۬ـٰٰٖٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٖٜ۬ـٰٰٖ۬


වසත් ගී ඇසෙන කල
මුතු පින්න මැකෙන කල
සිතත් පාවී යාවි
අතීතේ බොහෝ දුර...

නෙතක් නිදි නොම ගන්න
අහස් ගව්වට එපිට
සිතුම් සිතුවිලි රැසක්
සිත පුරා ලතැවේ ය...

දුරක් ඈතට ගිහින්
අතීතේ දවසකදි
අලුත් වසරක අසිරි
වින්ද යුරු සිහිවේ ය...

මෙදා නව වසරෙදිත්
එදා වාගෙම යළිත්
ඇවිත් යන්නට නුඹට
හිතක් නැති වී යයිද...

මම,
චතූ

පිය සෙනෙහස

ප්‍රේමයක් නම් ගසක් සේ මහ
පුංචි පැළයට සෙවන සාදන
දරන්නට වාගේම රක්නට
හැකි හරිත වර්ණිතයි ගැඹුරුයි...?

එවන් මහ ප්‍රේමයක් තිබුණේ
සයුරු පත්ලක් සේම ගැඹුරින්
ගොරතරව රළු රැලි නගා ලූ
පියෙකුගේ හදවතේ විතරයි...?

මවක් සේ හඩ ගා නොකී මුත්
තුරුළු කරගෙන සිප නොගතමුත්
දෑස් අතරින් මිදී නොපැමිණි
සොඳුරුතම ආදරය එයමයි...?

මම,
චතූ

_________༺═─⃝─⃟─⃟─⃟─⃟─⃟─⃟─⃝─═༻_________

13.

ඇතුළතින් මා
බිඳී ඇති බැව් නොම දැන
නේක විසිතුරු
පිට කවර ගෙන එයි ඔබ

කුටිය අත්හැර
පලා ගිය වග දැන දැන
නොනැවතී මල් පෙරහැරක්
යයි ගේ ළඟ

අළු දුහුවිළිව
කල්ප ගණනක් ගෙවුනද
පහන් දල්වයි කෙනෙක්
සොහොනක අදටද

සිද්ද සිරිලක බුද්ද සාසනෙ

සිද්ද සිරිලක මනුසතා දැන් නැත
සද්ද වදනට පමණි උන් මන උසස්
ලද්ද පමණට මුවට ගෙරිමස
නැද්ද වෙන නම් මහ රසක්
මද්ද බැද අල්ලවා ගන්නට
නැද්ද තව අවිහිංසක සතෙක්
හද්ද දුක විදගන්න මං අපායක්
නැද්ද තව පවට ලැජ්ජා බයක්
ලද්ද වර බුදු සසුන කල උප්පත්තියක්
සුද්ද කොට පව් අනේ රැකපන්
බුද්ද සාසනෙ පණ යට කරන්
සද්ද කොට මහ පිරිත් දෙසගෙන
සිද්ද පිලිවෙත් සපුරවන්
සුද්ද කොට හිත් අනේ රැකපන්
සිද්ද සිරිලක හෙල බුදු සාසනේ...

~නවියා~

...ගණිකාවක් නොවූ ගණිකාවක්...

රාගයට මුල් තැන දෙමින්
කන්තෝරු මහත්තුරු
එනවා මඩමට කඩිනමින්...
ඉහල මිලකට විකිනෙද්දි මම
දවසකට වෙන්දේසියෙන්...
මගේ පහසට ලොල් වෙලා
මදුවිතත් හොද හැටි මරා...
දුකක් විතරයි වින්දේ හැමකල
එක එකා යට යට වෙලා...
රළු පහසවල් ලබන මේ රෑ
ආපු මිනිහට පොඩි වෙලා
හැමදාම මන් ඔට්ටු වින්දේ
පැටියගේ කිරි රැක්මටා....
...කවිකාරි...

...මතක...

සොහොන් කොත් ලග
මතක ගුලි කර...
වැලලුවත් එදා මැණික
නුබ...
අදත් හොල්මන් කරනවා
හිත අස්සෙම
අපේ පෙම් පුරාණය...
පපු කුහරයම
කකියද්දි
නුබ නමින් උපන් ස්නේහයට
මක් කරන්න ද
හැරෙන්නට බෑ
අපේ පැටියව තනි කරලා මට...
...කවිකාරි...

අනන්තයි?⃟⌘࿔⃝❤

එකම එක දවසකට වත් යළි
නොඑන මතකය අතර සිරවී
හද පුරාවට සුසුම් පුරවන්
සිනාසුණු තැන් අනන්තයි...

සිය දහස් වර සිතින් ගොළු වී
පත් ඉරුව ළඟ දෙනෙත් අඳ වී
නුඹේ වත මැවෙනා දසුන ළඟ
විරහ කවි කළ තැන් අනන්තයි...

මම,
චතූ

මීවිත පෙම

මීවිත දෙතොල් රහට හුරු උනාට
ඔබෙ සියුමැලි දෙකොපුල් වල
පාලු මකන්නට බැරි උනාට
එමිහිරි රසයට තවමත් මන් ආදරේය..
මීවිත දෙතොලගම තෙමුවෙ
ඔබෙ සියුමැලි පහස සිහිඋනාම
ඔබ සිහිනයෙ සැතපෙන්නට මිස
සිහිඑලවන්නට සිතට නොවෙම් මට..
වෙව්ලට දෙඅතත් තවමත් ආදරයේ මිහිරියාව
ගෙනහැර මිස ඒ සුන්දර අතීතයෙ මතකයහට
වෙන කිසි සිහියක් එපාය මට ජීවිතේට
ඉන්නවනම් ජීවිතේම ඔබ
මෙලෙසින් මගෙ සිතතුල
එපා මට සිහිඑන්න නැවත
මෙ අවසිහි ආසයි මම..
එපා මට එන්න සිහිය උබ මට හිමි වනතුරු..
ජීවිතයයි දුන්නෙ උබට
නැහැ මට කිසිවකුත් ඉතුරු..
උබ නැවතත් පැමිනෙනෙ තුරු
මීවිත වෙත් මගේ මිතුරු...
මෙ ජීවිතෙ නිමවන තුරු
බලා හිදිමි පණ ඔබ එනතුරු..

~නවියා~

බිදුණු හදවත ??

දෙවසරක් ආලයෙන් වෙලී සිටියත්
මාව පන වගේ ආරක්ශා කෙරුවත්
දැන් ඔබට මා එපා වී ඇත්තේ
කුමන හේතුවකට දැයි කියාපන් රත්තරන්...

නුබට ඇති ආලේ වැඩි කමට
උබ ගැන ඔනවටත් වඩා සෙව්වා
එයම දවසක ඔබට මාවම එපාවේයැයි
මා නොසිතුවා....

කුමක් සිදු උනත් රත්තරනේ
උබට ඇති ආදරේ නෑ අඩුවක්....

නුබ සතුටින්නම් මගේ සතුටද එයයි
උබ වෙනුවෙන්ම දරාගන්නන් මෙමා... ?

ඉන්න තැනක සතුටින් හිද
ඉහලටම යන්නට ලැබෙන්නට කියා
අදිටන් කරමි මෙමා......

නුබේ පතිනිය වීමට මම
හීන මැව්වා මහා ගොඩක් ...
ඒ හීන වලලා දමන්නේ කෙසේ මා....

නමුත් දිනයක නුබේ පතිනියට දුකක් දෙන්නට
නොම සිතනු මැන .......?

?මිලා??️

??

සබද,
ඔබ මා සමග
තරහයිද,
මා නොදනි..?

මග තොටේ
නෙක වෙලේ
හමුවෙලා
අපි මෙහෙම..

නෙතු වලින්
ඉගිකරා
දසන් නොවිදාම
මුණගැසුණු
හැම වෙලේ..?

දසන් විදහා
යලිදු
ඔබ සමග
හිනහෙන්න..?

අවසරද
මට ඔබෙන් ,
කොරෝනා
යලි නික්ම
යනදා....

නදි..✍️