නුඹ .....

හිටපු ගමන් හිත රිද්දුවට
උහුලගන්න බැරි තරමට
වෙන කවුරුත් නැ මේ ලොව
මං තරමට නුඹ ගැන හිතන

දුක හිතුන වෙලාවකට
හිතුනත් නුඹ හැර යන්නට
තත්පරයක්වත් බෑ මට ඔය
ආදරෙ නැතුව ඉන්නට

හීනයක් වෙන්න ඇති
ඒත් ලෝබයි ඇහැරෙන්න
ඔය ආදරෙ දැනෙනකොට ඇති
මට කල්පයක් සැනසෙන්න

ජීවිතේ හැමදේම නැතිවුණත්
මුකුත්ම එපා මේ හිත හදන්න
නුඹේ එක හිනාවකට පුලුවන්
ඒ හැම දුකක්ම නැති කරන්න..❤️

❤️?❤️

හීන ලියකම් නෙතු මවා
පාට සිතුවම් හැඩ කලා
සියුම් රස තැන් සොය සොයා
මගේ හදවත ඉගිලුනා...
සිවුරු පඩු පැහැ ගත් වලා
සැදෑ යම සිතුවම් කලා
දිලෙන හිරු මල සැගවිලා
සදට කවිකම් එලි කලා...
වියැකි සිනහව පිබිදිලා
නොනිමි කදුලැලි සේදුනා
තරු පිපෙන අහසට වෙලා
මගේ කවි සිත දග කලා...
සිතට නොදැනිම ලන් වෙලා
මතක මන්පෙත පෙරලුවා
ලොවට රහසින් සගවලා
අපේ මතකය දග කලා...

ශශී

කදුල...

පත්ඉරු මත ලියවී බොදවුණ දහසක් කවි අතරේ.
සිහින ලෝකයම කදුලින් පෙගුනා ලොවටම හොර රහසේ.
සද සෙවණැල්ලක් හිමි නැති කලුවර ඈත අදුරු අහසේ.
පුංචිම තරුවක් ඉකිබිද හැඩුවා ලොවටම හොර රහසේ..?

සිහින හොරු අරන් නාඩන්න තව ඉතින් මුලු ලොවටම හඩ නගා කියනවා.
මගේ හිතට නොතේරෙන මොකද්දෝ තනිකමක් ඒ තරුවෙ සැගවිලා තියෙනවා ..?
ඉකිබිදින සිත් මලට තවත් කවිකම් කුමට හදවතත් නෙත් අගින් අහනවා ..
සිහින මියැදෙන ලොවක මටත් කවිකම් කුමට.....

...මම නුබේ හදවතින් අහනවා ...!

අම්මා

හිමිදිරියේ ලිප ලග දුම් සුවද ව්ද තේ කෝප්පයෙන් අප සනසන අම්මාවරුන් කොතෙක් හිටියත් ඔවුන් සනසන දු පුතුන් කොහේ ගියාදෝ
දරුවන් ගෙදර එනතුරු අම්මා මග බලාගෙන හිටියත් ඔවුන් ගේ දෙනෙත් යොමු වුනේ අම්මාගේ මුදල් පසුම්බියටදෝ

...කඩඉම...

ගොඩ ගැහුණු පොත් ගොඩක්
කදු තරම් පාඩම් ගොඩක්
දවස් හතේම ඔන්ලයින් ක්ලාස් ගොඩක්
එපා වී ඇත දැන් ඉතින් මට මහ ගොඩක්?

ලොජික් දැන් මැජික් විය
ඇරිස්ටෝටල් , දේකාත් , ප්‍රොපර්ලා
පිටු අස්සේ ලොකු
විප්ලවේකය...?

දුටුගැමුණු,වලගම්බා,මහසෙන්ලා
මරන් කන්නට හිතෙන
තරම් දැන් ඉතිහාසය
එපා වී ඇත ලියලා ලියලම?

සිංහලත් එපා වී
සුද්ද සිංහල මතක් වී
ගෙවනවා මේ දවස්
නින්ද නැති වී?

අරමුණට හබා යන්නට
වෙනවා දුක් ගැහැටයනය විදුමට
කියා හිත හදාගෙන
කරනවා හතිදාලා ඔක්කොම.?‍?
...කවිකාරි...

දෙව් ලොව ගිය අත්තම්මා..

දත් ටික වැටී ගත රැලි වී වෙව්ලුවට..
නුඹේ උණුහුමේ දැනුනා
පෙර ලෙස අපට..
කාමරයේ කෙදිරිලි හඩ
ඇසෙන විට..
ශක්තිය වුනා නුඹ
තවමත් සිටින වග..

කවා පොවා නහවා
හිස පීරු විට..
කිසිවක් කතා නොකරා
ඔබ සිටියාට..
අප වෙහෙසුනා ඔබහට
තව ආයුෂ ගෙන දෙන්ට..
අහෝ දුකකි ඔබ ගියෙ ඇයි
දෙව් ලොවට..

ඔබ නැති අඩුව දැන් දැන්
ගෙයි පාළුවට..
දැනෙයි මහ තනිකමක්
ගෙල සිරකරන වග..
ගෙමිදුලේ නුඹේ වතුසුදු
මල් වැටද..
තාමත් අසයි නුඹ
ආයෙත් එන්නැතිද..

දෙව් විමනේ පරසතු මල්
සුවද හමනවද..
එය විදගන්න අප තවමත්
දුරවැඩිද..
ඔබ ගොස් එහි දැන්
තුන්මසකට ළගා වෙලා..
අපි නැති අඩුව නූඹටත්
එහි දැනෙනවාද..

දං පිං දී නුඹේ ගුණ කද
සිහි කරමී..
නුඹේ වියෝවෙ දුක
මෙලෙසින් යටපත් කරමී..
පතන බෝධියෙන් මොක්සුව
ලැබගන්න..
පතමි එක් සිතින් මම
මෙලෙසින් ඔන්න..

මගේ ආදර අත්තම්මා.

නදී..✍️

මතකයන් එක්කරන් ගෙවුනු
පාසල් ජීවිතය
මගේ අම්ම වගේම හදවතට දැනුන
තවත් හදවතක් තිබුන..❤️

ඒ හදවත ඇතුලේ
දයාව සෙනෙහස උතුරන තරම්
මම මගේ අම්මට තරම්ම
ගරු කරන මගේ ආදරණීය
කුසුම් ගුරුතුමිය..

මාව යටකරන්න ආව ගොඩක් බාධක වලදි මා එක්කම හිටිය
මගේ හදවතට දැනුන
හොදම ගුරුතුමිය..

ඒත් එක මූසල දවසක්
කාගෙන්දෝ මන්ද
දුරකතන ඇමතුමක් ඇවිත්
කිව්ව දෙයක්?

මම බෝඩිමේ
ඇද උඩ ඇදගෙන වැටුන..

"කුසුම් මිස් නැතිවෙලා"
අනේ...?

මගේ ආදරණීය ගුරුතුමිය..
ඇයි දෙයියනේ මෙහෙම වුනේ?
මොනතරම් නපුරු මිනිස්සු
තාමත් ඉන්නවා ඒත් ඇයි
මගේ ගුරුතුමියට මෙහම වුනේ...

මම හඩ නගා හැඩුව
ඉකිගසා හැඩුව
දෑස් පියාගෙන සිප්හලේ ගුරුතුමිය
සමග අතීතෙටම ගියා..?

ජීවිතේ කියන්නෙ
මෙහෙම තමයි දුව
පරිස්සමින් ඉන්න ඉදිරියටම යන්න.
හීනෙන් වගේ කියනව ඇහුනා
මම දෑස් දල්වා බැලුව
මගේ ආදරණීය ගුරුතුමී
මගේ ඉස්සරහ?

මම ගොළු වෙලා
කතා කරගන්න බැරිවුනා.
මම ඇසිපිය නොහෙලා
බලාගෙන හිටියා...

මගේ ආදරණීය ගුරුතුමී...

නෑ කවුරුත් ම නෑ මගේ ඉස්සරහ
මගේ ගුරුතුමිය ඉන්නෙ
මගේ ළගමයි
මගේ හිත ඇතුලෙමයි..?

නදී..✍️

තනිවුනු

හරි හදිස්සියට මුණගැසුනු
හිතට හිතන්නවත් කල් නැතිවුනු
ඒත් හිත අරන් සැගවුනු
මොනවා උනාදැයි නොහැගුනු
හැගුමක් හිතේ තදවුනු
බලා හිදිනු හැර නොවුනු
නොඑනු දැනුනාද සැනසුනු
මතක වලම හිත පිරවුනු
වෙයි හිතක් හැමදාම තනිවුනු

~නවියා~

ඉවසීම

නැතිම දේ හැම වෙලේම
ඕනාවට වඩා ඕනා උනාම
දැනෙන දේ කියන්න
සවනක් නැති උනාම
හිතට එන්නෙම හැම වෙලාවෙම
තද කරගන්න ඇගිලිතුඩ
සිදුරක් හිසේ ඇතිවෙන්න
පුදුමෙකට වගෙ එවෙලාවටම
නැතිම දේ ඇවිදින් බලන් ඉන්න
ඉවසීම ඇත්තෙ අගිස්සට...

~නවියා~

බැල්මන්......

සදක ලස්සන වලාසලු මැද මෝදු වී හිනැහෙන විටයි.
මලක ලස්සන තුරු මුදුන් මත පිපී බඹරුන් එන විටයි.
රළක ලස්සන නංවමින් පෙණ ගිරිකුලක වැතිරෙන විටයි.
සිතක ලස්සන පිවිතුරුව පෙම් කවක් මුමුණන විටයි..

තරුව ලස්සන සරාසද ළග නිශා අදුරෙහි දිලෙන විටයි.
විලක ලස්සන පපී සියපත් දසත සිගන්ධය පිරුණු විටයි.
නෙතක ලස්සන කදුලු පිසදා සිනා මල් ඉහිරෙන විටයි.
නුඹත් ලස්සන නෙත් කොනින් මා දෙස බලා හිනහෙන විටයි ....??

සුසුමක්...

හන්තානම දිගු සුසුමක් හෙලමින්
මදෙස හොරෙන් බැලුවා.
මගෙ කදුලින් පිරි මහවැලි කුමරිය දෙගොඩතලා හැඩුවා.
මල් ලිය කම් තුරුලිය ගොමු අතරින් මතකය ඉකි බින්දා.
රහසක් කොදුරන සීතල සුලගේ
ඔහුගෙ සුවද දැනුණා.
සෙවණැලි පාවෙන මහවැලි ඉවුරේ
පිය සටහන් මැකුනා.
සසර පුරුද්දට හමුවී වෙන්වී
නෙතේ කදුලු පිරුනා.
සරසවි මිදුලෙ එකම ගසක ඔහු
මලක් වෙලා පිපුණා .....??

බලාපොරොත්තුව ...

දෙපාමුල මගෙ තබා විශ්වය
සගවගන පපුතුරේ මගෙ හිස
ඔයා මට දුන් ජීවිතේ කෝ..
අතරමග අත හැරුනි ඔය අත
බිදී ගිය පෙම් හීන විතරක්
වුණත් මගෙ තනිනොතනියට අද
හිතේ සොදුරුම තැනක තවමත්
තිබේ නුඹටම වෙන්වෙලා ඉඩ ...

ගියපු වග නෑවිදින් ඉන්නම
දැනුණු මුදු නොදැණුනා සේ මම
අමාවක කලුවරේ පුන් සද
සොයා වෙහෙසුනි බොලද පෙම් සිත
ඵලක් නැ ලෝකයම පාමුල
ඇතත් නුඹ මගෙ ලගින් නැති සද
රිදෙන තුරු ඇස් බලමි මම මග
ඔයා විතරයි මගේ සැනසුම......?