හද ගිනි ඇවිලී
මසිත දවාලූ
කදුලැලි දෙනෙතට
උරුම වෙලා....

හද විල කැලබූ
සුපුරුදු හැගුමක
පැතුමක් පමනක්
ඉතිරි වෙලා.....

හද මගෙ සුපිපුනු
පෙම්බර හැගුමට
උපන් ලෙසම
මියදෙන්න වෙලා.....

නදී..✍️

මියැදෙන වස්සානය

හැමදාම හවසට
මගෙ සිතුවිලි යන්නෙ
පැරකුම් වැව් ඉස්මත්තෙ
හීන් සැරින් හමන සුළගට දෙන්න

නෝක්කාඩු බස් නොකියම
තෙරක් නැති සිතුවිලි ගොන්න
බරක් නැතුවම අරන් යන්නෙ
මූනිච්චාවටවත් මට මොකුත් නොකියම

සුපුරුදු ගහ කොලත්
සුපුරුදු වෙරළ ,රළ දිය කදත්
හැමදාම වගෙ මුණ ගැහුනට
මට විතරක් නොකීව අමුතු රහසක් කියන්නට හදානවා වගෙ මට දැනුනා

එදා,

මොහොතකට ගහකොළකට බරවෙමින්
ගිලෙන හිරුට කවියක් මුමුණන කොට
නෝක්කාඩු බැල්මෙන් පෙම්වතුන් බලමින්
මටත් නොකියම නොපෙනෙන දුරකට යන්නෙ
මට විතරක්ම වස්සානය මියැදෙන වග ඒත්තු ගන්වන්නට වගේද මට විටෙක සිතුනෙමි...?

චතු
?

පූජාවක් බදු ආදරය❤️

ආදරේ නම් රැකේවි.....
නැත්නම් හැර යාවි...
එපා කවදාවත් ....
ආදරේ නාමයෙන්...
හඬා වැටෙන්න...
පිරිමි ලග ....
කවදාවත් පිරිමි ...
දුන්නේ නැහැ කඳුලට...
වටිනාකමක්....

දන්නවද ?☝️

රාධා-ක්‍රිෂ්ණා වෙනුවෙන්....
හැමදාම පේවෙලා..
උන්නත්...
ක්‍රිෂ්ණා සැනසුනේ .....
ලක්ෂ්මිය ලඟ...
රාධා තනි උනා අවසානේ..

කලි ශිවගේ පළමු බිරිද වෙලත් ....
ශිව සැනසුනේ නැහැ...
ශිවත් දේවත්වයෙන් පිදුම් ලැබුවා....
පාර්වතියගේ තුරුලේ....
කලී දුක් වුනාට...?

කන්නගි කෝවලන්ගේ බිරිඳ වුණත්...
ඔහුත් හෙව්වා රාගයේ උණුසුම...?
මාදවිය තුරුලේ...
කන්නගිය වැලපුනාට...

කුවේණිය තම සන්තකයට......
පුදා ප්‍රේම කරලත්...
විජය සැනසූනාද කුවේණියගෙන් ....
නෑ ඔහුත් සෙව්වා..
සැනසුම....පරපුර ලගින්.....
කුවේණිය ශාප කලාට.....

පණ දෙවැනි කොට...
පතිවත රැකලත්..
රාමා සීතාව.............. විශ්වාස කළාද .... ඔප්පු කරලම පෙන්නන්න වුණා නේද....

පිරිමි රිද්දන තරමට...
ගැහැණු අඬ අඬා හිටිය නම් .....
කොහෙද අද..පතිනියක්
..කාලියක්
..සීතාවක්
..රාධාවක්
ඔව් නැගිටපන්............

අමුතු කවියෙක්,

ඔබ කියා
ලියනකොට වචනයෙන්
කෙටියි,

ඔබ කියා
සිතනකොට හැමදේම
කැටියි.

-නිරෝද්-

අමුතු කවියෙක්,

කොහේදෝ යම් තැනක,
හිස්ව ගිය ගැඹුරක,
පතුලක,
මහා ගනදුරක,
තට්ට තනියම මම.

-නිරෝද්-

අමුතු කවියෙක්.

පෙනෙන නෙතුමානයේ
නොසිටියත් නුඹ
පත් ඉරු පුරාවට
සිතුවම්ව
මා අසලින්ම සිටී,

එදා
වාගේම
අදත් ඉතින්
කෙසේ පිළිගන්නද
නුඹ මට
දුර බව?

-නිරෝද්-

අමුතු කවියෙක්,

මරු අබියස
අනාතව, අසරණව,
අජූතව, මියෙන්නට
සිහිනෙන්වත්
නොපතමි,

මරුද
මරු විකලෙන්
දොඩවන මොහොතක
සන්සුන්ව මියෙන්නට
රිසියෙමි.

-නිරෝද්-

පැරණි කවි සිත

තිබුණු කවි සිත ඉගිලගොස් වෙනව මහ ලොකු කලයක් අහම්බෙන් මෙන් සිතෙ පටලුනු පැරණි මතකෙක නටබුනක් දැකලා ආයෙත් ඇවිත් ඵ් සිත සොයයි ඵ් කවිකාරකම්

?

දුක දැනුනට නෑ සතුට පෙනුනු
හිත යට නෑ කහටක් මගෙ දරුණු
පෙනුනට නෑ හදවත අස්සෙන් කැත කුණු

උබෙත් මගෙත් ලේ දුවන්නෙ කැටි නොගැසුනු
වෙයන් හොද හිතක් කාටත් අමතක නොවුනු.....

37.

නොකියූ පෙම් කතා
සිත තුළ සඟවලා
එනතුරු නුඹ දිහා
බලනෙමි සොය සොයා...

නොරහසකි මෙය සඟවනා
මා නුඹට ලෙන්ගතු වනා
කෙලෙස කිව්වත් පහදවා
නොදැනුණේ නුඹටම තමා...

තාත්තේ මගේ...✍

තැවෙමි මා හද විලම
දුක් සුසුම් නෙක මුසුව
දෙපා මුල වැටී නුබෙ
ඉකිගසා හඩමි මා
අයදිමින් සමා.........

නුපුරුදු නුබේ බැනුම්
සුපුරුදු අම්මගෙ බැනුම්
අහස පොළවසේ මට
දැනේ වෙනසක්
ගලපගනු බැරි ලෙසම....

කමාකරනු මැන
නොකරමි යලිත්
කිසිවිටෙක සිත් රිදුම්....

ඇහුවත් නුබෙන් බැනුම්
තරහ නෑ මං,
නුබේ දෝනි ඉතිං.....

නදී..✍️

සිතින් නුබේ ලග...

සිතින් විතරක් අවදියෙන් මන්
දෙනෙත් නිදිගත් වෙලාවේ
මතක අස්සේ අසරණයි මන්
හැගුම් ලියවුනු කතාවේ
කටින් නොකියම සෙනෙහසක් දුන්
මියුරු පෙම් රස හිනාවේ
සිතින් පමනක් ලගින් ඉන්නම්
නුබත් අන්සතු වුනාවේ...

ශශී