වෙන්වීම

ආදරණීය කිටියා තවදුරටත් මගේ භෞතික ලෝකය තුළ මා සමීපයේ ගැටෙන්නේ නැත. නමුත් මගේ මනස තුළ නිරන්තර පෙර පරිදි කෑ ගසයි. හුරතල් පා තබා දුව ඇවිදියි.✍

සියල්ල අවසන් ය.
ඒ කතාංගයේත් අවසානයට
මා හුදෙකලා වූ බව
කිව යුතු ම ය...

බලාපොරොත්තු මත
ජීවිතේ බොහෝ දුර
කදුළු අතරින් වුවද
ඇවිද ආවෙමි...

සිහින දුටු
ප්‍රේම කළ හිතවතා
මට අහිමි විය
කෙසේ නම් හිත හදාගන්නද...

හැම තැනම හිස් ය
වෙනදාට පුරුදු කෑ ගෑම
ඇසෙන්නේ නැත
පාළුව හැම තැනම බදු අරගෙන ය...

වසන්තය අවසන් ය
මතක පොතේ තවත් පිටුවක්
එසේ ලියැවුණි
කදුළු මැදින්...

මම බලාගත් වන ම සිටිමි
මට විඩාවක් දැනේ
ලැබෙන සහ ආදරේ කරන
සියල්ල නැතිවන සුළු ය...

පෘතග්ජන මම
එය කෙසේ නම් වටහා ගන්නද
මම දුක් වෙමි
ආදරණීය කිටියා වෙනුවෙන්...

මම,
චතූ✍