හිනාවෙලා ඉමු

මැලවුණු හිතක අයිනක වුව
දන්නවද
නොමැරුණු මල් කැකුළු ඇත නොපෙනෙන කොණක
රිදෙනා මතක අහසේ දුර
ඈතකට
යළි පියඹන්න හැකි සතුටින්
අනන්තෙට...

නොලැබෙන දේ කොතරම් තිබුණත්
මෙලොවේ
කදුලින් දිවිය ගෙවුමට අවැසිද
මිතුරේ
නොලැබුණු දේ ගැන සිතමින්
නිරන්තරේ
හඩා වැටෙන්නට අවැසිම නැත
දිවියේ...

සිනහව උකස් කල මුත් එක එකා
ළග
සින්නක්කර නොදෙනු සිනහව
කිසිදාක
ජීවිතයේ කටුක දුක් වේදනා
මැද
පරසතු මලක් විය හැකි වෙයි
නුඹට හෙට...

දන්නවාද මේ ගහ කොළ යට
රෑට
සුරංගනාවියො එනවලු
හැමදාම
නොදුටු නොසිතූ ලෝකය
සොඳුරුයි තවම
ඉතින් හිනාවෙමු අපි හැරදා
කදුල...

- චතූ