ආයෙමත් වැන්ගෝ

මට වචන දහයක්
නුඹ නැතුව කතාකරන්න බෑ
පුදුමාකාර වැන්ගෝ
මට නුඹව තේරුම්ගන්න බෑ...

සංවේදී සිත්තරෙකුට
කන කපා ගන්න බෑ
මේ තරම් හැකියාවක්
බොල් හුළගට විසි කරන්න බෑ...

මානසික පීඩනය
පුදුමයි තවම වටහා ගන්න බෑ
ජීවිතේ රහස් හීන
නුඹ හැංගුවා අපි දන්නෙ නෑ...

නොහිතූ මොහොතකදි
සියදිවි නසාගන්න බෑ
මිනිස්සුන්ට ඔය තරම්
දරදඩු තීරණ ගන්න බෑ...

පිස්සෙක් කියලා
නුඹට නොකියා ඉන්නබෑ
ඒ පිස්සු ගතියට
ප්‍රේම නොකර ඉන්නත් බෑ...

නුඹ ඇන්ද චිත්‍ර
අමතක කරන්න බෑ
නුඹේ දක්ෂකම්
අදටත් මිලකරන්න බෑ...

මේ කලා මාවතේ
වැන්ගෝ නුඹ මැරුනේ නෑ
නුඹේ මතකය මවන්නට
මිනිස්සු අමතක කරේනෑ...

පුදුමාකාර නුඹෙ සිතුවම්
හදවතට දරාගන්න බෑ
වැන්ගෝ මට නුඹ වගේ
පුදුම මිනිසෙක් වෙන්න තවම බෑ...

මම,
චතූ

(පසුවදන: කවුද මේ වින්සන්ට් වැන්ගෝ?
19 වැනි සියවසේ යුරෝපයේ වාණිජමය කෲර විෂම සමාජය තුළ පැවැති කුහක අකටයුතු සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කළ මොහු වෙනත්ශිල්පීන් මෙන් ම චිත්‍රමය භාෂාව තුළින් ඒ පිළිබඳ විග්‍රහයක යෙදීමට උත්සාහ දැරූවෙකි. දැඩි මානසික පීඩනයකින් පෙලුණු මොහු වරෙක සියතින් ම තම කණ කපා ගත්තේ ය. ඔහුගේ අවසන් සිතුවමේ වූ තිරිගු යාය මතම ඔහු සියදිවි නසා ගනී)